آنتوفاگاستا، شیلی - ساموئل بورگوس اسپخو کودک بود که سربازان برادر بزرگترش را کشتند، یکی از قربانیان دیکتاتوری شیلی در سال های 1973-1990، که در آن هزاران نفر از مخالفان شکنجه، اعدام و به زور ناپدید شدند.
«۱۱ ساله بودم که برادرم را کشتند. من مرگ را جلوی درب خانه ام دیدم، "بورگوس اسپیخو، اکنون 56 ساله، به الجزیره گفت.
در سال 1973، یک کودتای نظامی با حمایت ایالات متحده، سالوادور آلنده، رئیس جمهور منتخب شیلی را سرنگون کرد و ژنرال آگوستو پینوشه را به قدرت رساند. دیکتاتوری پینوشه بیش از 30 سال پیش به پایان رسید، اما بسیاری از خانواده های قربانیان آن هنوز به دنبال عدالت هستند.
آنها زنگ خطر را در طول رقابت های ریاست جمهوری شیلی به صدا درآوردند، زیرا دیکتاتوری به عنوان یک مشکل در ماه های منتهی به دور دوم انتخابات روز یکشنبه ظاهر شد و خوزه آنتونیو کست، نامزد راست افراطی، از پینوشه تقدیر کرد.
برادر بورگوس اسپخو، خوزه گابریل اسپیخو اسپخو، در اوایل 20 سالگی خود بود که پینوشه قدرت را به دست گرفت. یکی از اعضای فعال جوانان کمونیست در Tierra Amarilla، در 800 کیلومتری (497 مایلی) شمال پایتخت سانتیاگو، او در سالهای اول دیکتاتوری چندین بار تحت نظر بود و بازداشت شد.
اسپهو اسپهو اواخر شب در خانه همسایه بود که کشته شد. منع رفت و آمد برقرار شد و سربازان گشت او را بازداشت کردند و به بیرون بردند و گفتند به خانه برود. وقتی به جلوی درب خانه خانوادگی اش رسید از پشت هدف گلوله قرار گرفت.
"من صدای شلیک را شنیدم و از تخت بلند شدم. برادرم در حال خونریزی روی زمین بود، "بورگوس اسپیخو، با پوشیدن تی شرتی با عکس برادرش و تاریخ قتلش: 20 مارس 1976، گفت." هنوز درد زیادی وجود دارد.
بیش از 1200 ناپدید شده اند
برای بورگوس اسپخو و بسیاری دیگر از مردم شیلی، خاطرات دیکتاتوری در طول مبارزات انتخاباتی برجسته شد.
دور دوم، کاست، محافظه‌کار مذهبی راست افراطی، در مقابل گابریل بوریک، یک سوسیال دموکرات مترقی قرار گرفت. برنده در 11 مارس سال آینده کار خود را آغاز خواهد کرد و احتمالاً با مخالفت شدید در کنگره تقسیم شده روبرو خواهد شد.
بازیگر، وکیل 55 ساله و نماینده سابق کنگره، در دور اول انتخابات ماه گذشته آرای بیشتری به دست آورد. بوریک، نماینده 35 ساله کنگره و فعال سابق دانشجویی، بعداً رهبری این نظرسنجی را به عهده داشت تا اینکه ممنوعیت انتشار نظرسنجی های انتخاباتی در 5 دسامبر به اجرا درآمد.
فهرست انتخاباتی اکنون افرادی را می شناسد که در دوران حکومت پینوشه به زور ناپدید شده اند.
ساموئل بورگوس اسپخو پیراهنی می پوشد که نشان دهنده برادرش است که در سال 1976 توسط ارتش در یک تجمع در 14 دسامبر برای گابریل بوریک در آنتوفاگاستا، شمال شیلی اعدام شد. [Sandra Cuffe/Al Jazeera]در حالی که مردگان نمی توانند هنگام رای دادن شیلیایی ها رای دهند، لیست های رای دهندگان شامل اسامی افراد بازداشت شده و مفقود شده در دوران دیکتاتوری پینوشه با این یادداشت است: "فردی که به دلیل ناپدید شدن اجباری غایب است."
سرویس ملی انتخابات SERVEL، که امسال این اقدام را انجام داد، گفت که شناسایی افراد بازداشت شده و ناپدید شده در فهرست رای دهندگان یک اقدام "حافظه مدنی" است. بیش از 1200 نفر که بیشتر آنها مخالفان سیاسی بودند، در دوران حکومت پینوشه به زور از ارتش ناپدید شده بودند.
تعدادی از مفقودین کشته و در صحرا دفن شدند. برخی از آنها توسط هلیکوپترها به داخل اقیانوس پرتاب شدند. برخی از بقایای قربانیان پیدا شده است، اما بسیاری از آنها هنوز ناشناخته هستند.
برادر بورگوس اسپیخو پس از تیراندازی به او می‌توانست یکی از آنها باشد، اما او گفت که وقتی نظامیان او را بردند، پدر بورگوس اسپیخو سوار کامیون شد و از پیاده شدن خودداری کرد. آنها به بیمارستان رفتند و پس از تایید مرگ او، پزشک سربازان را متوقف کرد تا جسد او را از بیمارستان خارج کنند.
بورگوس اسپیخو روز سه‌شنبه در حالی که منتظر ورود گابریل بوریک به شهر شمالی آنتوفاگاستا بود، جایی که برخی از حامیان جمعیت «نه به» گفتند، گفت: «واضح بود که می‌خواستند او ناپدید شود، همانطور که با قربانیان بسیار انجام دادند. نشانه های فاشیسم
دیدگاه بازیگران
بازیگران کودتای 1973 را جشن می گیرند، از طرف پرسنل نظامی محکوم به جنایت علیه بشریت دفاع می کنند، و آشکارا از رژیم پینوشه که او آن را "دولت نظامی" می نامد - هرگز دیکتاتوری - دفاع می کند.
او قبل از انتخابات ماه گذشته «پینوشه» بودن - حامی پینوشه - بودن را انکار کرد و از اظهار نظر در مورد به حداقل رساندن نقض حقوق بشر خودداری کرد، اما مخالفان و روزنامه نگاران همچنان از او درباره تجربه طولانی او در اظهارات طرفدار پینوشه سؤال می کردند.
سابقه خانوادگی بازیگران نیز در طول کمپین دوباره ظاهر شد. او همیشه ادعا کرده است که پدر آلمانی اش در زمان آدولف هیتلر به ارتش فراخوانده شده است، اما این ربطی به نازیسم ندارد. در اوایل این ماه، یک روزنامه نگار شیلیایی کارت شناسایی پدر کست از حزب نازی را فاش کرد، که اشاره می کند که او در سن 18 سالگی در سال 1942 به عضویتش درآمده است.
بازیگران در تلاش هستند تا خود را به عنوان یک دموکرات بردبار معرفی کنند. او همچنین پس از دور اول تغییرات قابل توجهی در پلت فرم خود ایجاد کرد، اما به برخی از نکاتی که بیشترین نگرانی را ایجاد کرد، پایبند است.
یکی از حامیان گابریل بوریچ که در انتظار ورود نامزد انتخاباتی به آنتوفاگاستا در شمال شیلی است، تابلویی بر روی خود دارد که روی آن نوشته شده است: «نه به فاشیسم [Kast]' [Sandra Cuffe/Al Jazeera]ضد کمونیسم و اشاره به "آژیتاتورها" و "تروریست ها" بارها در گفتمان کست ظاهر شده است. او همکاری اطلاعاتی آمریکای جنوبی را پیشنهاد کرد، که منتقدان آن را یادآور عملیات کندور می‌دانند، یک طرح اشتراک اطلاعاتی مورد حمایت آمریکا در دهه‌های 1970 و 1980 بین دیکتاتورهای آمریکای جنوبی که برای شناسایی و ترور مخالفان سیاسی استفاده می‌کردند.
بازیگران همچنین می‌خواهند شرایطی را که در آن رئیس‌جمهور حق دارد دستور بازداشت پیشگیرانه و بازداشت در مکان‌های نامشخص را صادر کند، به میزان قابل توجهی گسترش دهد. قانون اساسی کنونی دوران دیکتاتوری که در حال جایگزینی است، این قدرت را فقط در زمان جنگ فراهم می کند.
منظره "قطبی شده".
با این وجود، تمرکز اصلی کاست بر قانون و نظم، حمایت بسیاری از افراد نگران جرم و جنایت و همچنین دیگرانی را که می‌خواهند اعتراضات مکرر را متوقف کنند، جلب کرده است.
پس از انفجار ناآرامی های اجتماعی در اکتبر 2019 که منجر به اعتراضات گسترده طولانی مدت شد، انتخابات در یک چشم انداز سیاسی تغییر یافته برگزار می شود. تظاهرکنندگان نه تنها به دولت بسیار منفور رئیس جمهور سباستین پینرا، بلکه به 30 سال گذشته اشاره کردند - و خواستار تغییرات ساختاری شدند.
یکی از نتایج بحران سیاسی رد ائتلاف های سنتی احزاب است که از پایان دیکتاتوری 1990 حکومت کرده اند.
ریکاردو ایگلسیاس، رئیس مؤسسه تاریخ در دانشگاه کاتولیک پاپی در والپارایسو، گفت: «همیشه دو بلوک وجود داشته است، و به دلایل مختلف آنها مایل بوده اند برای دستیابی به توافقات به مرکز حرکت کنند. اکنون با وجود خلأ در مرکز سیاسی، بحث دو قطبی شده است.»
بنای یادبودی در مقابل کالاما، در شمال شیلی، از 26 زندانی که در سال 1973 در این مکان اعدام شدند و دیگر قربانیان محلی دیکتاتوری آگوستو پینوشه را گرامی می دارد. [Sandra Cuffe/Al Jazeera]ایگلسیاس گفت که این اولین بار در سه دهه اخیر است که بحث در مورد دیکتاتوری و دموکراسی یک موضوع پیش از انتخابات است و افزود که برای بسیاری از مردم شیلی، با این حال، این احتمالا به سادگی هیچ عواقبی ندارد.
"این باینری نیست. این فقط یک دیکتاتوری-دموکراسی نیست. این فقط نظم و امنیت در برابر گفتمان چپ نیست. این وسط ... گروهی از شهروندان کوچک و بزرگ هستند که از این بحث خارج هستند. چیزی که آنها می خواهند حل مشکلاتشان است.
او افزود: "من فکر می کنم بوریچ در تلاش است تا از آن دور شود." "بوریک سعی می کند گفتمانی درباره آینده داشته باشد، اما گفتمان بازیگران درباره گذشته است."
در همین حال، بسیاری از خانواده های قربانیان دیکتاتوری هنوز در جستجوی تمام حقیقت در مورد آنچه رخ داده، به دنبال مفقودان و مبارزه برای عدالت هستند - و برای آنها، بازیگران بازگشتی خطرناک به گذشته است.
بورگوس اسپخو گفت: «ما خواهان عدالت هستیم. "چند مادری مرده اند که حتی نمی دانند فرزندانشان کجا هستند؟"
[ad_2]
مقالات مشابه
- جهان در عدالت واکسن شکست خورده است. آیا سال 2022 متفاوت خواهد بود؟ | اخبار
- اصول دکوراسیون و طراحی داخلی منزل مسکونی
- می خواهید سفارشی چرم ژاکت? این آتلیه را برای شما بیش از FaceTime
- نمایندگی تعمیر لباسشویی بوش✅ +24 ماه تعمیرات در گوهردشت
- دیدار با یک صندلی آزمون جت است که می تواند به شکل دادن به آینده مافوق صوت پرواز
- به عنوان خرده فروشی مبارزات بدتر میان Covid-19 آنلاین فروش مجدد در بازار پررونق است
- اسید بوریک چیست و چه کاربردی دارد
- کتاب زمین انسان ها pdf
- آتش سوزی در پارلمان آفریقای جنوبی کنترل شد اخبار
- من خسته شده بود قبل از Coronavirus در حال حاضر من احساس می کنم که از هم جدا