سه ماه پس از تسلط طالبان در افغانستان، یک فاجعه انسانی در برابر چشمان ما آشکار می شود. فقر و سوء تغذیه با سرعت بی سابقه ای در حال افزایش است. بدون اقدام سریع و عمل‌گرایانه جامعه بین‌الملل، افراد بیشتری تنها در سال 2022 از گرسنگی می‌میرند تا خشونت در 20 سال اخیر.
این وضعیت وحشتناک با تصمیمات دور از افغانستان تشدید می شود. پس از تسلط طالبان، کمک های مالی بین المللی افغانستان بلافاصله قطع شد. این در راستای تحریم های آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه طالبان بود که در حال حاضر یک دولت واقعی است. ذخایر بانک مرکزی افغانستان به ارزش نزدیک به 10 میلیارد دلار توسط ایالات متحده مسدود شد. علاوه بر این، اهداکنندگان کمک های توسعه را مسدود کرده اند.
تقریباً 75 درصد از مصارف عمومی افغانستان، به شمول مراقبت های صحی، قبلاً مستقیماً از طریق کمک های بین المللی تأمین می شد. وقفه ناگهانی صدها هزار کارمند بخش دولتی را بدون دستمزد برجای گذاشت.
میلیون‌ها نفر دیگر که به این درآمدها وابسته بودند، بلافاصله در فقر حاد پرتاب شدند. تأثیر آن بر بخش خصوصی و تجارت ویرانگر است و سیستم بهداشت عمومی تقریباً به طور کامل ناکارآمد است.
امروز اقتصاد و نظام بانکی در آستانه فروپاشی است. مؤسسات بانکی جهانی مستقیماً با بانک مرکزی افغانستان کار نخواهند کرد. عمدتاً به دلیل تحریم های ایالات متحده و سازمان ملل که اتحادیه اروپا به آن پایبند است، بانک های افغانستان از سیستم پولی بین المللی جدا شده اند. به استثنای معدود، آنها نمی توانند از خارج پول دریافت کنند.
وزارت خزانه داری ایالات متحده استثناهای محدودی را مجاز دانسته است. "مجوزهای مشترک" از وزارت خزانه داری ایالات متحده به سازمان ملل متحد و برخی سازمان های غیر دولتی بین المللی اجازه می دهد تا برای فعالیت های بشردوستانه خاص معاملات انجام دهند. با این حال، بانک های بین المللی به شدت محتاط هستند تا از خطر مجازات توسط ایالات متحده جلوگیری کنند.
علاوه بر رکود مالی، خشکسالی شدید همچنان ادامه دارد. بر اساس برنامه جهانی غذا، حدود 40 درصد از محصول در سال جاری از بین رفته است. تقریباً نیمی از جمعیت، حدود 20 میلیون نفر، نمی توانند به طور روزانه غذا بخورند - و طبق آژانس های سازمان ملل انتظار می رود که این تعداد افزایش یابد. پیش بینی می شود تا پایان سال حدود 3.2 میلیون کودک زیر پنج سال از سوء تغذیه حاد رنج ببرند. از این تعداد، حداقل یک میلیون کودک در صورت عدم درمان فوری در معرض خطر مرگ قرار دارند.
معدود شهروندانی که در حسابشان پول دارند روزها جلوی بانک ها صف می کشند. وقتی به افراد ناامید گفته می شود که پولی در دسترس نیست، نبردها شروع می شود. خانواده هایشان از گرسنگی می میرند. سازمان های کمکی برای دستیابی به بودجه خود برای پرداخت حقوق پزشکان و معلمان و یا حتی خرید دارو یا هیزم برای گرم کردن زایشگاه ها با مشکل مواجه هستند.
دستیابی به حقوق بشر طالبان، به ویژه در رابطه با زنان و اقلیت های قومی، بی میلی جامعه جهانی را برای مشروعیت بخشیدن به رژیم و اجازه دادن کمک مالی به دولت افغانستان قابل درک می کند. هیچ کس نمی خواهد رژیم طالبان را تامین مالی کند. اما تبعیت بیش از حد کنونی بانک ها با تحریم ها، غیرنظامیان افغان را با سرعتی بسیار سریعتر از طالبان، دولت اسلامی خراسان، فرماندهان نظامی، دولت های سابق و نیروهای نظامی بین المللی در 20 سال گذشته می کشد.
مردم افغانستان نباید از مراقبت های بهداشتی حیاتی محروم شوند و بدون غذا رها شوند، زیرا جامعه جهانی قحطی اقتصادی را تنها ابزار موجود برای تأثیرگذاری بر رژیم طالبان می داند. جامعه جهانی عملاً غیرنظامیان افغان را به خاطر اعمال رژیمی که با زور بر آنها تحمیل شده مجازات می کند.
برای زنان، تبعیض، که احتمالاً شاهد نهادینه شدن آن در طالبان خواهیم بود، در مقایسه با تأثیرات اقتصاد در حال فروپاشی که خطر از بین بردن حق آنها برای سلامت و آموزش را برای چندین دهه به خطر می اندازد، محو خواهد شد. بحران انسانی که فقط در ابتدا شاهد آن بودیم، در نسل های آینده بر مردم افغانستان تأثیر خواهد گذاشت. همانطور که جمیله افغانی، فعال حقوق زنان به کمیته سوئد گفت: "ما با گرسنگی دادن به زنان افغان از آنها حمایت نمی کنیم."
ما نماینده سازمان‌های غیردولتی اروپایی هستیم که میلیون‌ها نفر را در زمین به اشتراک می‌گذارند. ما از تعهدات دولت ها که اخیراً برای ارائه حمایت های بشردوستانه به افغانستان پذیرفته شده اند، استقبال می کنیم. اما اگر نهادهای سازمان ملل، سازمان های غیر دولتی و مردم افغانستان به سیستم بانکی دسترسی نداشته باشند، این وعده ها کمک چندانی نخواهد کرد.
مطالعات تحریم‌ها نشان می‌دهد که این تحریم‌ها بیشترین تأثیر را بر جمعیت غیرنظامی دارد، در حالی که عملاً هیچ تأثیری بر وضعیت زندگی نخبگان سیاسی ندارد. ایالات متحده و اتحادیه اروپا به همراه شورای امنیت سازمان ملل باید فورا تحریم ها را بررسی کرده و برای تسهیل نقدینگی و در دسترس بودن منابع مالی برای کاهش آلام بشری اقدام کنند.
جامعه بین‌المللی که 20 سال پیش وعده حمایت از افغان‌ها در تلاش برای صلح، رفاه و حقوق بشر را داده بود، موظف است از سقوط آزاد خود به قحطی و مرگ جلوگیری کند. و اکنون زمان اقدام است.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسندگان است و لزوماً منعکس کننده موضع تحریریه الجزیره نیست.
[ad_2]
مقالات مشابه
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- راهنمای خرید ظروف مسی، همهچیز درباره این ظرفهای ایدهآل!
- پایگاه اطلاع رسانی عصر خودرو - خودرو ساینا را بشناسید
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- کربن اکتیو 2020
- خرید استون ۹۸ درصد از علمی فیشر انجام شد
- من از دست یک دوست بیش از جورج فلوید تظاهرات اما پسر من آموخته درس مهم
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- آتلانتا است و با توجه به مسدود کردن جاده ها را برای مسابقات خیابانی—پس از آن امن تر
- من تا به حال آرزو I Could Turn Back Time — پس از آن به نحوی از آن اتفاق افتاد