I ain't لذت پدر و مادر در خانه من و که خوب

اگر این قرنطینه به من آموخت هیچ چیز دیگری آن را آموخت من چه هستم (و هستم) خوب است. من نه از نوع mama که برخوردار شدن روی زمین و بازی تظاهر یا لباس با بچه ها و یا بازی های ویدئویی با پسر من (این خبر برای من). چه بچه های من به من اطلاع داد بیش از سه ماه یا بیشتر است که من "سرگرم کننده" پدر و مادر.

این اعلامیه بود و خبر به من است و آن را نیش زده فقط یک کمی. من خودداری از رجزخوانی در مورد چگونه من نگه داشتن هر کس تمیز, پوشیده, تغذیه و عمدتا در زمان به مکان ما باید مانند مدرسه است. این قرنطینه به من داده است یک تجدید تحسین برای من که برای همه چیزهایی که با بچه های ما که من خوب نیست یا نمی خواهید انجام دهید. این قرنطینه به یادآوری است که ما یک تیم, من و همسرم و نقش ما در هر دو بازی برای ما خانواده ها با ارزش در روش های مختلف.

رفته اند روز از من آزار دهنده همسرم در مورد او که دیر به مکان و یا آنچه که او را فراموش کرده و برای دریافت از فروشگاه. ما به طور کامل تغییر نقش از نظر تقسیم کار از آنجا که ما تا به حال برای تنظیم به عنوان ما پیمایش کار آموزش از راه دور, اجتماعی, فاصله, بیماری و به طور کلی ظروف سرباز یا مسافر است که COVID-19 ساخته شده است در زندگی ما.

مسئولیت های ما به عنوان همکاران به خانواده ما منتقل کرده اند کمی بیش از حد. من یکی در خانه با بچه های ما کامل-زمان مورد نیاز برای بازی با ما بچه ها زمانی که آنها خود را به عنوان اصلی اجتماعی خروجی و همبازی. در همه صداقت, آن را سخت است. حفاری برای کرم ها بالا رفتن از درختان, watching My Little Pony برای ساعت ها در پایان و یا بازی یک بازی بسکتبال با ما کار نمی کند و شادی من را. اگر من شرکت در هر یک از این فعالیت ها با آنها در ذهن من سرگردان در جای دیگر: آنچه من را برای صرف شام ؟ من به یاد داشته باشید برای پرداخت نور لایحه ؟ چگونه می توانم این پسر را بریزید رختشویی? من نمی تواند در حال حاضر برای فعالیت به اندازه کافی به من اجازه می دهد تا به طور کامل لذت بردن از آن deeming من "خسته کننده پدر و مادر است." اما من خوب با آن است.

من نگران چگونه ناتوانی من را به بازی با آنها خواهد شد و تاثیر منفی خود را در آینده. من جواب ندارد و نه درمانگر من رفت و به من کمک کند آن را کشف کردن. آنچه که من آمده ام برای یادگیری در مورد خودم (و ببخش خودم) واقعیت این است که من را انتخاب کنید برای شرکت در بازی با بچه های من. آن را به درایو آنها را به درمان به عنوان یک فرد بالغ است ؟ شاید. این است که خوب است ؟ بله! من یک سرگرم کننده, پدر و مادر, اما نقش من به عنوان "نه سرگرم کننده پدر و مادر" است که فقط به عنوان مورد نیاز و مهم است.

لذت پدر و مادر به عنوان آنها به این تصمیم من است ، من استفاده می شود به شوخی در مورد چگونه او می رود از طریق زندگی بدون نگرانی در جهان است. او نمی عجله به هر نقطه از دست می دهد پیگیری از زمان به ویژه هنگامی که او را عمیقا متمرکز در یک بازی شطرنج با ما و یا اجازه می دهد ما دوقلو به انجام موهای او و پوشش چهره او را در آبی روشن و سایه چشم. من تا به حال قدم به عقب و نگاه به همین دلیل او اغلب دیر یا چرا او از زمان از دست داده و یا چرا او را فراموش کرده به یک آیتم در فروشگاه مواد غذایی است که من مورد نیاز ترین, حتی اگر من او را به یاد بیست بار قبل از او باقی مانده است.

او در چیدن قطعات در طول راه در مناطق من می خواهم افتاده در. او نمایش برای کودکان و نوجوانان ما در این راه من می توانم نیست. خوشبختانه برای همه ما, من نق نقو زیادی کمتر است. هنگامی که ما بچه ها به ما نگاه آنها انجام این کار ایمن در این واقعیت است که نه تنها آنها را به دو پدر و مادر است که آنها را دوست دارم اما آنها دو پدر و مادر که برای ارائه تمام نیازهای خود را.

من مانند بسیاری از پدر و مادر وجود دارد خارج وجود دارد نگاه به جلو به روز پیش وقتی COVID-19 جنگ برای پیدا کردن (و سایش) یک ماسک صورت و بهنگام فروشگاه مواد غذایی اجرا می شود یک چیزی از گذشته است. من احساس می کنم خودم و خانواده من به دنبال به جلو به آنچه که در فروشگاه برای آینده ما. من امن در این واقعیت است که من هرگز خواهد بود که پدر و مادر که می یابد شادی در بازی با بچه های من.

به جای من می توانید آنها را به تمام چیزهایی که من آیا پیدا کردن شادی در مانند یک وعده غذایی خانه پخته شده هر شب و شام ما جدول زمان صحبت با "این یا آن" نوع بازی است. در نهایت من را انتخاب کنید "این" (آمرزنده خودم برای پیدا کردن شادی در بازی با بچه ها و حرکت رو به جلو) بیش از "که" — چنان غرق در "من باید این همه به بچه های من" باطل مادری.