"اگر او سفید بود، دوباره اینجا بود": MMIWG در کانادا | جرم

در این مجموعه شش قسمتی، الجزیره داستان برخی از زنان و دختران بومی را روایت می کند که در یک بزرگراه بدنام در بریتیش کلمبیا، کانادا ناپدید یا کشته شدند.

هشدار: مقاله زیر حاوی مطالبی است که ممکن است برای برخی از خوانندگان گیج کننده باشد.

بریتیش کلمبیا، کانادا - برندا ویلسون 27 سال آخر عمر خود را وقف حمایت از خانواده های زنان و دختران بومی گم شده و کشته شده (MMIWG) کرده است. از نظر عاطفی خسته کننده است، اما به هدف زندگی او تبدیل شده است.

همه چیز از زمانی شروع شد که خواهر کوچکترش جسد پیدا شد. رامونا ویلسون اولین ملت Gitxsan بود و فقط 16 سال داشت.

او در 11 ژوئن 1994 در اسمیترز، شمال بریتیش کلمبیا، پس از اینکه به مادرش گفت که با یک دوست قرار می‌گیرد و می‌تواند در مهمانی‌های محلی آن شب شرکت کند، ناپدید شد.

روز بعد، وقتی خانواده اش متوجه شدند که او برای ملاقات با دوستش حاضر نشده است و دوست پسرش به دنبال او تماس گرفت، احساس کردند که چیزی اشتباه است. آنها به پلیس سواره سلطنتی کانادا (RCMP) مراجعه کردند، اما به نظر نمی رسید که RCMP نگرانی های آنها را با هم در میان بگذارد.

برندا در یک روز سرد و تاریک در پرنس جورج، بزرگترین شهر در شمال بریتیش کلمبیا، گفت: "RCMP کمکی نکرد، من به یاد ندارم که نگاه کردم."

او به یاد می‌آورد: «ما پوسترها را نصب کردیم و دوستان و خانواده زیادی داشتیم که باید دنبالشان بگردیم.

اما برندا به جستجو نپیوست. او توضیح می دهد که او نمی خواست جسد خواهرش را پیدا کند.

«فکر می‌کردم او را ربوده‌اند، اسیر کرده‌اند، می‌توانند کتک بخورند. گرسنه بود یا سرد؟ دعا کردم حالش خوب شود.»