آنچه من پسر مبتلا به اوتیسم را به دست آورد از خود مهارت های زندگی کلاس رفت و فراتر از انتظارات من

شما را تبدیل به پدر و مادر و شما باید ایده ها و انتظارات چگونه زندگی خواهد بود. زمانی که لوکا متولد شد, من تصور همه این اولین ها ما را با هم — اولین کلمه اولین بار او دست تکان دادند خداحافظی اولین بازی های مورد علاقه شما به او می گویند "من شما را دوست دارم" در یک, شیرین, آرام صدای عزیزم. من پیش بینی لحظه های ما را به اشتراک بگذارید و داستان او را به من بگویید, چیزهای خنده دار می گویند. من نمی توانستم صبر کنید برای ما رابطه و پیوند به رشد است.

من نمی توانم به شما بگویم در مورد اولین چیزی که او گفت: او اسباب بازی های مورد علاقه ما و یا بازی برای اولین بار از peekaboo. من می توانم به شما بگویم در مورد دیگر اولین ها — اولین ها من هرگز انتظار می رود که هرگز در قلمرو امکان هنگامی که او را در آغوش من. اولین بار متوجه شدم او متوقف شده بود در پاسخ به نام او; لحظه ای که من او را گرفتار در حمام, زدن انگشت خود را در آب شیر آب برای 30 دقیقه صبح روز اول من راه می رفت به اتاق خود را برای پیدا کردن او آغشته مطالب خود را از پوشک خود دیوار. شب اول که من خراب شد مدت کوتاهی قبل از تشخیص او هنگامی که کودک من گریه و فریاد زد من به مانند خستگی که من او را برداشت و در او فریاد زد: "چه چیزی اشتباه است با شما؟," التماس او را به توقف و سپس التماس برای بخشش. من می توانم به شما بگویم در مورد اولین بار و چند بار پس از من شکست خورده و ناموفق و شکست خورده دوباره تنها به بطور منظم احساس آن را پس از او تا به حال افتاده در خواب, تلاش برای فکر می کنم آنچه که من می تواند متفاوت انجام داده اند و یا گفت بهتر است یا چگونه من می تواند ارائه داده اند صبر بیشتر.

این جاده با لوکا ... لوکا هرگز آنچه که من انتظار می رود.

در کالیفرنیا وجود دارد یک برنامه به نام مهارت های زندگی. در اوایل لوکا تشخیص آن بود و وحشتناک فکر کردم که او می تواند در یک برنامه است که به او آموخت که چگونه به لباس های شسته شده برابر یک وعده غذایی ساده, تعداد, تغییر به پرداخت هزینه برای چیزی است که در فروشگاه. برای من که برنامه نماد از دست دادن او و من می دانستم که بدون سوال که وجود دارد بیشتر برای او. من می دانستم که او می تواند در دیدار با کلاس سطح استانداردهای من می دانستم که او می تواند یاد بگیرند که به نگه دارید تا با همسالان. من می خواستم بیشتر برای او و من می دانستم که چگونه هوشمند او بود و من دیدم پتانسیل. و من مطمئن هستم که اگر چه ناگفته لوکا می خواستم کسانی که همه چیز بیش از حد. این مهارت های زندگی در برنامه درسی من می ترسم — این امر به این معنی است که من تا به حال شکست خورده هل دادن او مبارزه برای او انتظار چیزی متفاوت بهتر است.

و سپس در جایی در امتداد راه, جایی در این 12 سال گذشته به عنوان ما رشد کرده و یاد گرفته که از ترس شروع به محو دور. من شروع به درک که این اهداف که من برای او تعیین شد چیزهایی که من می خواستم — و نه لزوما بازتابی از پسر بچه ای که او است. نبود معلمان بودند که شکست نبود لوکا که تا به حال به کار سخت تر است. آن را به من بود که تا به حال به یاد بگیرند که برای متوقف کردن و گوش دادن به اجازه رفتن از همه انتظارات از آنچه که من فکر لوکا می تواند و یا خواهد بود برای متوقف کردن هل دادن خیلی سخت نیست چرا که من فکر نمی کنم او می تواند اما چون شاید همه که نمی تعریف یک زندگی معنی دار یک زندگی شاد می تواند برای او.

این ایده از پذیرش بی قید و شرط برای کودکان خود را به پذیرش بی قید و شرط از زندگی آنها را انتخاب کنید و یا مسیر خود را برای رسیدن به شادی بدون توجه به آنچه است چیزی که آسان به می گویند -- آن را چیزی "حق" می گویند. و من بیش از حد به مردم در همه زمان تنها چیزی است که من می خواهم برای فرزندانم مهم ترین چیز است که تعریف موفقیت است که آنها در حال کمک اعضای جامعه است که آنها روابط معنی دار با دیگران که آنها به نوعی به دیگران نوعی به جهان است.

اما اگر آنها را نمی? اگر چه آنها به طور کامل وابسته به آن جامعه ؟ اگر آنها نمی تواند مقابله به مثل, محبت, اگر آنها نمی تواند به مکالمات اگر آنها نمی تواند منافع به اشتراک گذاری و یا آنها نمی تواند محبت? اگر چه آنها هرگز می تواند به شما بگویم که آنها شما را دوست دارم ؟ چه اتفاقی می افتد زمانی که تعریف از موفقیت است که تعریف کامل و هدفمند زندگی زمانی که انتظارات و رویاهای شما برای آنها را درست و خوب به نظر می رسد آنها ممکن است دست نیافتنی? می تواند به شما عشق می تواند شما را قبول می تواند شما را در آغوش بدون هر چیزی در بازگشت ؟

آن بوده است که حدود یازده سال در حال حاضر پس از آغاز ما به اوتیسم سفر. گاهی اوقات به نظر می رسد یک عمر دور. این روزها لوکا ارائه شیر در مدرسه. هر روز صبح با خود paraeducator او طول می کشد یک سطل شمارش کردن, شیر, کارتن و ارائه شیر به تاریخ و kindergarteners در زمان میان وعده. او دوست دارد آن را به او را خوشحال می کند او می گوید من در مورد آن زمانی که او از مدرسه به خانه.

انجام یک کار مثل این چیزی بود که من هرگز فکر نمی کردم من می تواند خوب باشد اما من آمده ام تا به یک محل که در آن من درک می کنم و قبول و اجازه می دهد تا هر لحظه و هر گام در راه ما با هم به عنوان آن است. و این بدان معنی نیست که من راضی به این معنا نیست که او نمی باید علمی IEP اهداف و یا مهارت های اجتماعی چالش های ما در هر لحظه ما می توانیم. این بدان معنی است که من در آغوش پسر او است که امروز همه از آن بدون توجه به آنچه که در آینده نگه می دارد. این بدان معنی است که من را انتخاب کنید به قضاوت خود را در شب و یا تعریف خود را از موفقیت های هر چه متناسب است که کمی IEP جعبه. دیدن او شادی, تماشای او را با شوق و ذوق به من بگویید در مورد آن در پایان روز, پیدا کردن شادی خود را — آن را به اندازه کافی.

حتی با تمام این سال ها از آموزش من کامل نیست. من هنوز هم مبارزه با پیدا کردن یک تعادل است. من neurotypical ها و می دانم آنچه را که آنها قادر هستند و زمانی که من احساس می کنم مانند آنها می تواند دستیابی به بیشتر و یا زمانی که آنها به من بگویید که امید خود را برای آینده من مبارزه با تمایل به فشار آنها را به انجام بهتر و سخت تر کار — و یا اجازه دهید آنها را پیدا کردن راه خود را خود به خود در زمان خود است.

اما آنچه اوتیسم به من آموخته به تلاش برای آنها را به می دانم که زندگی خود را معنی ارزش خود را به عنوان یک فرد تعریف شده است که آیا یا نه آنها می توانند انتظارات را برآورده قرار داده شده بر روی آنها. که زندگی خود را هر زندگی دارای هدف و ارزش فراتر از آنچه که مهارت ها و توانایی ها و استعدادهای آنها را فراتر از آنچه که اهداف آنها و اینکه آیا یا نه آنها با آنها فراتر از آنچه هر کس دیگری می گوید فکر می کند و یا از آنها. آن را به من آموخته ناب ترین عشق ناب پذیرش. و آن را به من چالش به گسترش است که به کسانی که در اطراف من هر روز و در هر وضعیت — به عشق واقعا بدون, شرایط پذیرش کورکورانه نشان می دهد هر فرد ملاقات کنم که او مستحق محبت بدون توجه به توانایی های خود را.

من مردم هر روز نگاه لوکا و به سرعت به نوبه خود به دور لبخند مهربانی به هر یک از دیگر کودکان و تعامل با آنها را در مکالمه — اما در عمل مانند لوکا نیست در اتاق. من سریع بی حوصلگی هنگامی که او خسته یا نا امید چون او نمی تواند به ما بگویید که چه چیزی اشتباه است و یا زمانی که او نمی تواند نشستن هنوز. و من تعجب می کنم که چگونه او می تواند به عنوان دیده می شود به طوری unloveable اگر به طور ناگهانی او نالایق از صبر و مهربانی و شفقت به خاطر او زندگی نمی کنند تا به آنچه که دیگران فکر می کنم یک پسر جوان باید باشد.

در تمام این, من خیلی خدا را شکر برای این درس. من خدا را شکر برای این لحظه من می توانم من ترس و نگرانی و فشار در اطراف من به سکوت و تأمل در این زندگی من شده اند با برکت — نه فقط آن را قبول کند اما آن را در آغوش گرفت حتی اگر آن نبود که من انتظار داشتم خیلی سال پیش.

من خدا را شکر برای لوکا برای من برای همه بچه های من که واقعا فراتر رفته در نشان من و من آموزش و شجاعت و مهربانی و عشق بی قید و شرط. و من خدا را شکر که من به یاد دارم با دیگران در اطراف من است که آنها نه تنها مشابه به اشتراک گذاری سفر — آنها همچنین مبارزه برای جهان است که نه فقط دیگران را می پذیرد اما این جشن اختلافات خود را به جای به طور مداوم در تلاش به آنها را تغییر دهید. جهان است که پرسش: اگر چه ما متوقف قضاوت دیگران و تعریف آنها ؟ اگر ما به زندگی هر فرد ارزش و ارزش و ارائه فضا در جامعه ما بدون در نظر گرفتن آنچه که آنها می تواند آنها را به عقب ؟ چگونه می تواند آنها را رشد می کنند چگونه می تواند از آنها یاد بگیرند آنچه را که به آنها در رسیدن به ؟

چون قبل از اینکه ما صحبت در مورد فراگیر ما را آگاه و پذیرش و راحت به اندازه کافی برای ارائه اولیه نجابت و مهربانی به دیگران در اطراف ما با زندگی و سفر بر خلاف خود ما. بیایید برای مبارزه با آن — و نه فقط برای لوکا نه تنها برای افراد مبتلا به اوتیسم اما برای کسانی که آنها رشد می کنند تا با کسانی که آنها را دوست دارم و از آنها مراقبت و همچنان به حمایت از آنها برای نسل های آینده.