ما نیاز به عادی سازی چک کردن در با ما بچه ها – آن را یک بازی-تعویض

بچه های من و من به طور کلی خوب ارتباط برقرار است. که کمتر از یک نتیجه خوب پدر و مادر در بخشی از من و بیشتر ناشی از تروما بوده ایم از طریق به عنوان یک خانواده چهار نفره که با قرار دادن یک جنگ حماسی در برابر یک بیماری علاج ناپذیر و از دست داد گفت: جنگ چهارم ما به گفت: بیماری علاج ناپذیر.

قبل از سرطان مغز ما حمله کرد واحد خانواده زمانی که من برداشت کودکان از مدرسه, من می خواهم آنها را بپرسید: چگونه روز خود را? من می خواهم بپرسم با آنها بازی در زنگ تفریح و اینکه آیا آنها یاد گرفته هر چیزی سرگرم کننده است. من می خواهم بپرسم که چه کسی و چه و whens.

وقتی شوهرم تومور مغزی رشد بیش از حد بزرگ و زمانی که کودکان شروع به تماشای پدر خود بریزید و حبوبات بر روی زمین است زیرا او را فراموش کرده و مفهوم یک کاسه و شنوایی پدر و مادر خود استدلال می کنند در مورد اینکه آیا قیچی می تواند به عنوان استفاده می شود نوشتن ظروف سخت و چه و whens شد کافی نیست. به چه کسی و چه و whens و "چگونه شما انجام می دهند" نشان داد پاسخ که احساس به سادگی underwhelming و سطحی و فقط...نه به اندازه کافی.

بنابراین ما تغییر سوالات.

با کمک کودکان هنر درمانگر متخصص در غم و اندوه و از دست دادن سوالات تکامل یافته است. به جای فقط کسانی و چه و چون آن چه را که احساس می کنید ؟ و چرا شما فکر می کنم شما احساس کردند که راه ؟ و چه می توانم انجام دهم برای کمک به ایجاد این گونه آسان تر است ؟ و هنگامی که ما فرزندان من و من فراتر از "چگونه شما انجام می دهند" ما باز جهان از کلمات ما هرگز با یکدیگر و در یک سطح از عمق من نمی دانم بچه ها من فقط شش و هشت در آن زمان برخوردار است.

من یاد گرفتم که در آن خشم و اندوه در زندگی خود را بدن و که گاهی اوقات من با استفاده از کلماتی مانند "خانقاه" است که آنها را درک نمی کنند اما بیش از حد ترس به درخواست و که آنها نیاز به دانستن تدارکات خود را در مرگ پدر بیشتر از من می خواهم تصور مانند جایی که من نشسته هنگامی که او درگذشت. من یاد گرفتم که بچه های من بودند و در سطح های مختلف و رابطه ما در حالی که هنوز پدر و مادر کودک احساس متفاوت است. قوی تر است. متعادل تر و همزیستی.

پس از سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرد COVID-19 یک بیماری همه گیر و جهانی تعطیل ما (فرزندان من و من) تعطیل در بسیاری از راه های بیش از حد. سوالات متوقف شد هر چند که من دقیقا نمی دانم که حقیقت من به عنوان پیمایش دنیای جدید و تلاش برای پیدا کردن راه هایی به کار و homeschool (بحران-مدرسه) و مدیریت اضطراب همراه با هر کس دیگری. ما در اطراف هر یک از دیگر تمام وقت (همه است. The. زمان.) و من فراموش نکنید که برای بررسی در با آنها به دلیل, خوب, آنها سمت راست وجود دارد. من می توانید ببینید که چگونه آنها انجام می دهند.

اما واقعا نمی توانستم. چرا که "چگونه شما انجام می دهند" کافی نیست. و همه چیز رو به نقطه جوش. زمانی که نا امیدی من و پسر من خشم و دختر من بی حوصلگی آب پز را بیش از, ما دوباره شاهد هنر درمانگر (بیش از زوم). او از ما خواست هر یک به منظور جلب یک عکس از چگونه ما احساس می شود در هنگام برخورد با دو نفر دیگر از اعضای خانواده است. این ورزش چشم باز نه تنها به خاطر من دوباره یادآوری شد چگونه بصری کودکان وقتی که می آید به درک هسته ای از افکار و احساسات خود اما چون من می خواهم از دست داده و چشم از آنچه مورد نیاز آنها از من. که بود برای من که بیشتر حال و کمتر مضطرب است. به که اتفاق می افتد به آنها گفتم که آنها نیاز به کمک به من—به جلو و کمی وزن بیشتر در اطراف خانه چون مقدار من در تلاش برای انجام به تنهایی در طول یک بیماری همه گیر بود و از لحاظ جسمی و روحی و عاطفی بیش از حد سنگین را به تنهایی و تلاش برای انجام این کار به معنای من تا به حال هیچ چیز برای آنها.

آنها به شدت و من پایین پا (و یا واقعا به دور...دور از کار من و داس) و ما حک کردن زمان بیشتر برای بازی و نوازش و آرام. و ما در ادامه به بررسی هر یک از دیگر ساخته شده است که زندگی در خانه آرامتر.

برای بار دوم من متوجه شدم چک کردن در با یکدیگر به طور خاص من چک کردن در با بچه ها ساخته شده است خانه ما زندگی بهتر چرا که همه ما بیشتر از آنچه که ما نیاز از دیگران است.

زمانی که من ارائه شد با این انتساب من معرفی شد به یک سوال جدید بپرسید بچه ها من به عنوان یکی دیگر از راه برای چک کردن در. سوال: آیا من نیاز به دانستن در مورد شما که به من کمک خواهد کرد بهتر مامان?

من مطرح شده این سوال به فرزندان من انتظار شنیدن آشنا پاسخ چون مثل من گفت: من در اولین جمله ما خوب ارتباط برقرار میکنند و ما را بررسی کنید در هر یک از دیگر. و در عین حال دختر من جواب یکی انتظار نداشتم.همه در همه ،

او گفت: "گاهی اوقات من می خواهم به تنهایی با غم و اندوه من بدون شما barging در."

دل و روده من واکنش دفاعی بود و من کار هیچ فکر قبل از blurting کردن "چیست ؟ من نمی بارج در." او گفت: بسیار معمولی-توئین شانه بالا انداختن "شما انجام دهد. در هر زمان. در یک دقیقه." که در آن نقطه من به دست آورد برخی از بلوغ و در زمان یک نفس و گوش—به دلیل این بود که در یک بررسی در یک زمان به توان دفاعی است. اگر او احساس می کردم barging و پس از آن من شد barging در. حتی اگر قصد من مثبت بود. حتی اگر من تنها در تلاش برای کمک به. حتی اگر من فکر می کردم نبود. و در حال حاضر من می دانم. دفعه بعد او باید به تنهایی با غم و اندوه خود را آنچه که او نیاز است فضای آسایش و من نمی بارج در. و او به آنچه او واقعا نیاز دارد نه آنچه که من فکر می کنم او نیاز دارد.

به عنوان همه گیر همچنان به تاخت و تاز در کشور ما (به دلیل این چیزی است که آن را هنوز هم انجام می دهند بدون در نظر گرفتن بازگشایی مکالمات) این مهم است که به بررسی کنید با بچه های ما. زیرا آنچه من یاد گرفتم از طریق تروما و پدر و مادر از طریق یک بیماری همه گیر و فقط در زندگی این است که روابط با کودکان و نوجوانان ما نیاز به کار زیادی به عنوان دیگر روابط—روابط خود را با کودک خود نیاز به اندازه کار و تلاش و عمل متقابل خود را به عنوان ازدواج و دوستی شما و هر فرد مهم در زندگی خود را.

واقعیت این است که همه ما باید عادی چک کردن در با بچه های ما. درخواست بیشتر از "چه میکنی؟" پرسیدن سوال در راه های مختلف. درخواست جدید سوالات. پرورش ارتباط است. زیرا انجام این کار به ما کمک خواهد کرد بهتر بود پدر و مادر را تقویت پیوند با فرزندان ما و تعویض بازی است که باعث می شود فردا بهتر است.