من می خواهم به می دانم که زمانی که زندگی عادی خواهد بود و من نمی دانم چه چیزی به آنها بگویید

ثابت سوال در خانه ما است "هنگامی که همه چیز به حالت عادی بازگشت?"

در 20 و 18 و 15 سال, دختران من هستند به دنبال من برای اطمینان که تا پایان قرنطینه نزدیک است و آنها را به زندگی خود را به عقب. آنها می خواهند بدانند که زمانی که آنها قادر خواهد بود به ترک خانه آویزان با دوستان و جسمی بازگشت به دانشگاه و دبیرستان. این نگران کننده حقیقت این است که من اصلا به پاسخ. من نمی دانم.

احساسات بالا و صبر و شکیبایی در خانه ما این روز است. پنج از ما شده اند cooped برای هفته ها. وجود دارد روز خوب با قلبی لحظاتی که من گرفتن دختران من تقریبا رشد, زنان, آشپزی با هم و خنده. من تعجب می کنم اگر این آخرین باری است که سه نفر از آنها را زنده در زیر همان سقف.

پس از آن وجود دارد روز بد بعضی ها واقعا بد است. ناامیدی و خشم به عنوان یک unworn مدل لباس و لباس فارغ التحصیلی قطع در گنجه. تابستان کارآموزی لغو شده است. بدتر از همه ما از شنیدن این خبر ویرانگر است که دوست پدر مرده است از coronavirus. اضطراب افزایش است توسط رسانه ها تیتر و عکس از افراد بیمار منتظر در خارج از بیمارستان. من باید سوالات و نگرانی از سلامت اعضای خانواده خود را.

این سوال هنگامی که همه چیز به حالت عادی دشوار است برای پاسخ به. بسیاری از آنچه که من خواندن تناقض است. "محدودیت برداشته خواهد شد و همه چیز حل و فصل خواهد شد در تابستان" در مقابل "دانشگاه لغو سقوط کلاس و مرگ عوارض خود ادامه خواهد داد به افزایش می یابد."

من آرزو می کنم من می توانم بگویم که آنها چه می خواهند بدانند اما در آینده به نظر می رسد نامشخص است. آنچه را عادی نگاه مانند? من فکر می کنم دو بار قبل از بغل کردن و یا یک دوست ؟ من پوشیدن یک ماسک صورت را به ورزشگاه ؟ من اجازه بچه ها من رفتن به یک کنسرت ؟ من نمی خواهم به در ترس زندگی می کنند اما چگونه می توانم نگه داشتن خانواده من امن است ؟

تنها زمان دیگری در زندگی من من به یاد داشته باشید این احساس آسیب پذیر بود که پس از 9/11. نشسته بر کف هشت ماه باردار من به تماشای به عنوان دومین هواپیما آمار مرکز تجارت جهانی. برای بسیاری از سال پس از وجود یک "قبل از" 9/11 و "پس از" 9/11. زمانی که من نمی خواهد فکر دو بار در مورد پرواز و یا حضور در یک رویداد بزرگ و زمانی که من غرق شد ترس است. سرانجام زمان فروکش برخی از ترس و زندگی رفت اما من هرگز مشابه بود.

یک چیزی که من می توانم اطمینان دهم من این است که وجود خواهد داشت یک زندگی پس از coronavirus. درجه عادی را به آرامی ترمیم شود در نهایت یک درمان یا واکسن توسعه یافته خواهد بود و آنها را به زندگی خود را به عقب.

همیشه وجود خواهد داشت یک "قبل از" و "پس از" coronavirus برای من. زمانی که من متوقف شد در من قدم به قدم و آموخته های من می تواند کنترل زندگی است. زمانی که من در فروشگاه مواد غذایی در قفسه های پر شده با مواد ضد عفونی کننده دستمال مرطوب و دستمال توالت دوباره من را نکنید که انتظار در خط برای هر مشتری. زمانی که من قادر به دیدن پدر و مادر من برای اولین بار در ماه من خواهد بود حتی بیشتر قدردان و سپاسگزار آنها را در زندگی من است. من سپاسگزار خواهد بود به بازگشت به دانشگاه و راه اندازی مجدد دبیرستان نشستن در کنار همکلاسی های خود را.

مانند آنها نمی توانید صبر کنید برای دریافت زندگی من به حالت عادی بازگشت اما coronavirus اتحادش را تغییر تمام زندگی ما است. شاید نتیجه نهایی این خواهد بود یک چشم انداز جدید و قدردانی از چیزهایی که ما ممکن است گرفته باشد. و شاید که نمی خواهد مانند یک چیز بد نیست بعد از همه.