فراموش نکنید که معلمان پدر و مادر بیش از حد

بیش از چند هفته گذشته به عنوان من انجام این کار و که در اطراف خانه—پاسخ دادن به ایمیل, ساخت, شام چیدن بچه های من' جوراب کف—یک سنگینی می افتد روی سینه من. اشک انسداد گلو من. من احساس می کنم چیزی شبیه به یک ترکیب بین وحشت و خشم و غم و اندوه.

من عکس شوهر من ایستاده در مقابل یک کلاس از بچه ها. او با پوشیدن یک ماسک مراقبت به پایه شش فوت دور از نزدیکترین دانشجو. بچه ها با پوشیدن ماسک بیش از حد. آنها ترک خورده یک پنجره باز برای تهویه. گاهی اوقات من تصویر او آموزش پشت پلکسی گلاس. یا لباس از بالا به پایین در نوعی از عصر فضا منطبق کت و شلوار.

من تصویر او را به انجام همه چیز را راست. من تصویر دانش آموزان خود را به انجام همه چیز را راست به عنوان مناسب به عنوان میانه دانش آموزان می توانند همه چیز—انچه برای امن ترین مدرسه باز روش. من خودم بگویم "او را مانند یک کارگر ضروری." او به خانه شما آمده هر روز بعد از کار قرار دادن لباس های خود را در یک کیسه زباله و دوش. ما همه چیز را راست.

و من می دانم که حتی پس از آن ممکن است او را COVID. پس از همه, ما می دانیم که کودکان و نوجوانان به ویژه کودکان و نوجوانان در سن 10 و بالاتر (مانند آنهایی که شوهر من می آموزد) گسترش ویروس به راحتی به عنوان بزرگسالان است. اگر او آن را می شود او را به خانه ما. ما حتی ممکن است می دانم که او آن را. او می تواند بدون علامت و آلوده من. او می تواند آلوده ما ، او می تواند آلوده ما کلاس سوم.

در بهار سال 2019 ما پسر جوان بود با عجله به اتاق اورژانس در نیمه های شب با حمله آسم. هر دو از بچه های آسم با عفونت های تنفسی. اما این بد بود یکی یکی ما نبولایزر نمی تواند به درستی کنترل کنید.

اگر شما هرگز برگزار شد, یک کودک در آغوش خود را به عنوان آنها در تلاش برای نفس کشیدن من مطمئن هستم که من می توانم به طور کامل بیان به شما چقدر کاملا وحشتناک یک تجربه است. خود را کمی شعله ور شدن سوراخهای بینی در تلاش برای بدست آوردن در حد نفس به عنوان امکان پذیر است. شانه های خود را حرکت می کند و سریع می تپد. که کمی نیم دایره بالای ترقوه خود را مکیده می شود و با هر نفس. و قفسه سینه خود را جلوتر و عقب تدابیر و عقب...

اما این نگاه از ترس شما را در چشم خود را که واقعا می شود در زیر پوست خود را. ترس یک غریزه انسان هنگامی که شما در حال تلاش برای گرفتن نفس خود را. به تماشای یک کودک دچار این نوع ترس کودک که می خواهد حرکت زمین و آسمان برای حفاظت از آن شما می شود در روده. این حادثه.

پسر من خوب بود آن شب. ما او را به استروژن در زمان. ما نمی دانیم که چه این ویروس که ناشی از این حمله. آن را نوعی از سرماخوردگی. اما دارو آنها به او کار کرده است. آن را قادر به انجام چیز آن است. آن را به او تنفس. این خود سطح اکسیژن به حالت عادی بازگشت.

چه اتفاقی می افتد اگر من بچه ها در معرض یک رمان ویروس است که حملات ریه ها ؟ اگر چه طب کار نمی کند ؟ اگر چه این ویروس باعث آسیب دراز مدت به بچه های من' ریه ها ؟ اگر چه این حملات ریه های من شوهرم ریه ها—چه می شود اگر ما به لخته شدن خون و تجربه کلیه آسیب دیده است ، چه می شود اگر ما می میرند ؟ ما هیچ شرایط بهداشتی اساسی اما این ویروس همیشه نیست که در مورد مراقبت.

چگونه می تواند ما خانواده بروید اگر یکی یا هر دوی ما می میرند ؟ اگر یکی یا هر دو از بچه های ما می میرند ؟ اگر ما تجربه طولانی مدت یا دائم آسیب دیده است ،

این ترس من به عنوان من در نظر بگیرید که آیا شوهر من باید بازگشت به کار این پاییز که آیا او باید بازگشت به کار او و فرزندان او را ميپرستد. کار او را از عشق خود را از یادگیری و آموزش و ادبیات—قطعا نه به خاطر چک و یا کار قدرت پردازش.

شوهر من رفت و به تدریس برای به اشتراک گذاشتن شور و شوق خود را برای یادگیری با کودکان است. او نمی تواند به آموزش به خطر زندگی خود را و یا یک قهرمان. که نوع از چیزی که ما خانواده امضا کردند.

من می بینم که بسیاری از والدین از بحث در مورد اینکه آیا آنها باید به فرستادن کودکان خود به مدرسه است. من احساس می کنم برای پدر و مادر که هیچ چاره ای جز بازگشت به کار خارج از خانه که اصلا این گزینه از کار از خانه. تنها پدر و مادر, خانواده, خانواده هایی که در فقر زندگی می کنند و خانواده ها که بچه ها تنها وعده غذایی می آید از مدرسه. من احساس می کنم برای بچه ها که نیازهای ویژه دارند که نیاز به خدمات است که تنها می تواند ارائه شده در فرد است.

اما برای خانواده هایی که پدر و مادر که می توانید از خانه کار خانواده ها که می گویند آنها "نیاز" بچه های خود را به پشت در مدرسه خانواده هایی که واقعا می تواند زنده ماندن و خوب داشتن بچه خود را ادامه مدرسه در زوم و یا برخی از راه های دیگر—من نمی توانم احساس هر چیزی غیر از خشم در اینجا.

هنگامی که شما می گویند شما "باید" به مدارس باز شود شما فکر می کنم یکی دوم در مورد معلمان? آیا شما فکر کردن در مورد رانندگان اتوبوس? آیا شما فکر کردن در مورد متولیان ؟ آیا شما به فکر همه و ضعف سيستم ايمنی معلمان—یا معلمان با پزشکی آسیب پذیر کودکان و نوجوانان در خانه مثل من ؟

آن را به شما رخ می دهد آنچه که شما درخواست معلمان برای انجام ؟ آنچه که شما درخواست خود را به خانواده های قربانی ؟ آن را به شما رخ می دهد که شما در نظر بگیرید که آیا به ارسال فرزندان خود را به عقب معلمان با توجه به اینکه آیا آنها باید بازگشت به کار و خطر زندگی خود را و یا ترک شغل خود را و خود را در معرض خطر مشاغل و معیشت خود را?

آن را به شما رخ می دهد که معلمان (و خانواده خود) در حال از دست دادن خواب بیش از این بیش از حد ؟ که در آنها اعداد خرد خود را در حال حاضر کشیده نازک بودجه به ببینید که چگونه آنها می تواند آن را به کار اگر آنها هیچ انتخاب دیگری اما به ترک کار آنها را دوست دارم برای نجات خود و خانواده خود را?

وجود دارد هیچ پاسخ خوبی وقتی که می آید به این بحران است. بچه ها نیاز دارند و هیچ کس منکر این واقعیت است که در فرد تحصیل بهتر از مجازی. اما ما در وسط یک کشنده آنفلوآنزای مرغی و ما باید به شدت محدود کردن تعداد افرادی که در معرض این ویروس.

به عنوان مناطق و ایالات متحده در نظر گرفتن مدرسه بازگشایی برنامه—به عنوان پدر و مادر mull بیش از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یا نه به فرستادن فرزندان خود—من امیدوار هستم که خوب بودن معلمان و کارکنان است که به ترتیب اولویت در اینجا. بسیاری از معلمان و پدر و مادر هستند. بسیاری از کودکان خود را. بسیاری از معلمان در صورت سلامت آسیب پذیری های خود را. و هیچ یک از آنها را باید مجبور به انتخاب بین زندگی خود و حرفه خود را.