لوازم آارایشی

اثاثیه آرایشی لوازم آرایشی موادی می‌باشند که به‌منظور بهسازی یا این که مراقبت ظواهر یا این که بوی تن آدم به‌کار می روند . اسباب پیرایش مشتمل بر کرم‌های محافظت‌کننده پوست , لوسیون‌ها ( کرم‌های مایع ) , پودرها , عطرها , رژ لب , لاک ناخن , مواد آرایشی دیده و صورت , فر گیسو , لنزهای رنگی , رنگ گیسو , ژل و افشانه موی , دئودورانت‌ها ( ضد رایحه ) , تولیدات مرتبط با نوزاد , روغن شستشو , کف وان ( مایع ویژه وان ) , نمک شستشو , روغن‌ها و تولیدات آبژاور زیبیت کویین و دیگر اشکال تولیدها می‌باشند . [۱] محتویات ۱ تاریخچه اثاثیه آرایشی ۲ محافظت اسباب و اثاث آرایشی ۳ ماندگاری اسباب و اثاث آرایشی ۴ در کشور‌ایران ۵ گونه های ۶ جستارهای متعلق ۷ منابع تاریخچه اثاثیه آرایشی هنر آرایش و پیرایش صورت و تن , برای نخستین دفعه در مورخ , به وسیله مردان اختراع شد . مردمان نئاندرتال یا این که انسان‌های نخستین او‌لین مردمی بودند که از رنگ سرخ به کارگیری می‌کردند و استخوان‌های مردگان خویش را رنگ می‌زدند . آنان با همین رنگ , صورت و تن خویش را نیز پیرایش می‌کردند . احتمالا آراستن به قصد قشنگ کردن خویش برای نخستین بار بوسیله زنان مصری آغاز شد . در تصاویر به دست آمده گویا است که زنان این مرز و بوم از رنگ سرخ برای گلگون کردن لب‌ها و گونه‌ها و از رنگ سیاه برای تیره کردن چشم‌ها استعمال می‌کردند . رنگ سیاه عموماً سرب بود و گاه خرید لوازم آرایشی از اکسید منگنز و کربن نیز یاری گرفته میشد . مصری‌ها همینطور اولی مردمانی بودند که رنگ سبز را برای آرایش و پیرایش گزینش کردند و از پودری سبز رنگ تحت عنوان سایه پشت دیده و رنگ آمیزی مژه یا این که ابرو به کار گیری می‌کردند . به مرور زمان با ترکیب کردن این ترکیبات با اکسید مس و آهن رنگ‌های جدیدی نظیر فیروزه‌ای و بنفش و . . به دست آمد و سایه‌ها تنوع رنگی پیدا کردند . اضافه کردن پودرهای سپید هم به مصریان اذن اعطا کرد تونالیته‌ای از سیاه به خاکستری و طوسی و سپید بسازند و با اضافه کردن چربی به آن غلظت مواد را تغییر‌و تحول دهند و همان او‌لین مواد آرایشی را تهیه و تنظیم نمایند . مثلا از مخلوط رنگ‌ها , کرم روشن و پمادی بر شالوده شیر اسب و آلباستر به دست آوردند و از آن برای نقاشی کردن تن به کارگیری کردند . موی و دست و ناخن را حنا می‌گذاشتند و از روغن‌ها و چربی‌های معطر برای حفاظت از پوست امداد می‌گرفتند . هم زمان با مصریان , یونانی‌های باستان هم از عسل برای مرطوب کردن لب‌ها و از چربی حیوان ها که با پودرهای سفالی سپید ادغام می شد برای پوشاندن لک‌های روی تن و صورت به کار گیری می‌کردند . ولی آرایش و پیرایش به شکلی که در زنان مصری چشم میشد در یونانی‌ها فقدان . بر عکس آن‌ها , زنان رمی دوست داشتند خویش را به صورت یونانی‌ها درآورند . آن ها ابروها و موهای خویش را با زرده تخم مرغ و له شده مورچه و مگس سیاه می‌کردند و گرمابه آفتاب می‌گرفتند تا پوست‌شان برنزه شود ولی درین دوران هنوز آرایش و پیرایش آنچنان که می بایست مرسوم فقدان . در قرن نخستین میلادی امپراتور روم نرون و همسرش پوپیا پوست خویش را با کربنات سرب که زیاد سمی است سپید می‌کردند و از نوعی گچ دریاچه که دربردارنده سرب و مضاعف سمی بود برای پیرایش دیده استعمال می‌کردند . به دلیل بیماری‌هایی که‌این مواد ساخت میکرد به مرور زمان آراستن کنار گذارده شد . با آغاز جنگ‌های صلیبی مجدد آرایشی بدور گرفت و در شمال اروپا همگانی شد . در قرن چهارده آرایش و پیرایش و نگهداری از پوست گیسو بیشتر یگانه نجیب‌زادگان بود البته در قرن ۱۸ ترویج همگانی پیدا کرد . در‌این دوران کماکان از مواد سمی برای آرایش و پیرایش به کار گیری میشد و میزان سرب مواد آرایشی بالا بود . در قرن ۲۰ و ۲۱ میلادی با صنعتی شدن جامعه ها و بوجود داخل شدن کارخانجات شیوه ساخت و فرمولاسیون مواد آرایشی تغییر و تحول کرد . با ترقی دانش پژوهشگران کارایی کردند مواد سمی مورد استعمال را با مواد طبیعی‌تر یا این که مواد غیر سمی شیمیایی جایگزین نمایند و با تبلیغات روز آپدیت بر تعداد هوا داران و مصرف‌کنندگان مواد آرایشی افزوده شد! امروزه رژ لب پرفروش‌ترین کالا آرایشی است و در هر ثانیه ۲۷ رژ به فروش میرسد . محافظت اسباب و اثاث آرایشی تولید ها آرایشی را می بایست در محیطی کم آب و بدور از رطوبت نگه دارید چون رطوبت احتمال پرورش باکتری‌ها را در متاع آرایشی ارتقا می دهد . گرمابه و دستشویی مکان‌های قابل قبولی برای حفظ تولیدات آرایشی نیست . تولیدات کاسه‌ای در مقایسه با اشکال دیگر بیشتر در معرض آلودگی قرار دارا‌هستند و ارتفاع دوران مصرفشان کاهش می یابد .