چرا من به تو افتخار — و ترس برای من و نوجوانان مشغول به کار به عنوان یک مشاور اردوگاه

ما فقط چند روز به تابستان و با whiplash من هنوز از وضعیتی وخیم از (با تشکر از شما COVID-19) زندگی باید به عنوان بهترین آن می تواند برای من و سه تا از بچه ها. پسر من که تبدیل 13 در ماه نوامبر آماده بود برای لذت بردن از وقت خود را دور از پدر و مادر خود را — که می خواهند به دانستن بیشتر در مورد زندگی اش از او مایل به ارائه. او برنامه ریزی شده بود برای حضور در sleepaway camp برای سال سوم, گروه کر, اردوگاه برای یک هفته سعی کنید دست خود را در بودن یک مشاور در آموزش به دست آوردن تجربه کاری او باید پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در چهار سال. اما خانواده ما در نظر گرفته شده برنامه های تابستانی به شدت تغییر داده است.

قرنطینه گرفته است دور خیلی از ما خانواده: احساس ما از ایمنی به عنوان ما راه رفتن را از طریق جامعه ما از لحاظ فیزیکی دور از همسایگان ما و خانواده و دوستان و جامعه کلیسا. تا این اواخر اعلام کرد که اردوگاه های روز می تواند رزومه به ما چیزی برای نگاه به جلو به. پسر ما خواهد این فرصت را برای به دست آوردن تجربه کار در خارج و شرکت در کمپ — با یک پیچ و تاب.

پسر من است و به دست آوردن ارزشمند تجربه زندگی به عنوان او می شود تا هر روز قرار دادن در نور آبی اردوگاه تی شرت با یک لبخند. من هرگز فکر نمی کردم من می خواهم این نوع از شادی در درون او پس از ظاهر بیان شده است. او در طیف اوتیسم و من حاضر به اجازه دهید که او را در هر راه.

من هرگز به اردوگاه رفت و به عنوان یک بچه بود و مردد به امضای لغزش اجازه دادن من به غریبه ها به صورت یک هفته در تابستان گذشته. او را صرف این هفته در یک کابین با شش یا طوری دیگر پسران و یک مشاور اردوگاه او هرگز ملاقات کرد. من و همسرم پرداخت یک تن از پول به مدت پنج روز از حادثه برای پسر ما بدون شک جای خود را دوش با روزانه شیب در دریاچه و آزمون خود را بسیار انتخابی پالت با جمعی از وعده های غذایی ساخته شده از سبزیجات برداشت از باغ در محوطه دانشگاه.

تجربه ای بود برای همه ما. برای همسر من و من آن را یک هفته بدون ما قبل از نوجوان نگرش و یک هفته برای او برای رسیدن به می دانم که مردم دیگر و تجربه یک تابستان بر خلاف من تا به حال کرده بود. در پایان من می خواستم این تجربه اردوی تابستانی برای او. همانطور که من سوار ساعت رانندگی در شمال برای او را انتخاب کنید تا تابستان گذشته من نگران است. من نگران او خواهد بود برای زندگی زخم. من نگران او هرگز می خواهم به بازگشت به اردوگاه. من از ترس که من هرگز می خواهم او را به تجربه اردوگاه دوباره. اما من اشتباه بود.

زمانی که او پریدند در ماشین ما قبل از ما حتی چپ پارکینگ او پرسید: آیا من می توانم برای دیگر تابستان آینده? من قادر به نفس کشیدن کمی ساده تر به من کاسته ما وانت در خارج از خاک پارکینگ. پسر ما بود و بلوغ و مرور تجارب و بدون پدر و مادر خود را.

اعطا شده, ما می خواهم به صرف مقدار زیادی از زمان (و پول) برای سرمایه گذاری در تابستان تجربه برای او در طول سال. به این امید که ما نوشت: هر چک و پرداخت 20-چیزی به او کمک کند حرکت های مختلف در موقعیت های اجتماعی بود و پول خوبی به سر برد. به عنوان او بالغ شده و منعکس شده در اردوگاه تابستانی ارتباط او را با همسالان خود در طول سال چقدر او لذت می برد روزانه کلاس شنا یا تیراندازی با کمان تجربه یا جمعه ناهار با کل گروه و پایان فصل جشن که شامل موسیقی, آب نبات کیک و رقص کردن بچه من شد "camper."

او خواسته خود را در سال گذشته از اردوگاه او قبل از انتقال به بیشتر از یک سرویس آموزش نوع از اردوگاه به اردوگاه مشاور. این صحبت او می خواست. برای من این احساس بسیار سریع و در واقع آن را برای چند تابستان که من نه تنها شد راحت با پتانسیل فرستادن او به sleepaway camp برای دو هفته اما همه ما به جلو نگاه به این خاص تابستان است. و سپس coronavirus اتفاق افتاده است. و او دو هفته از sleepaway camp به جای تبدیل به نه هفته از کار در زندگی واقعی تجربه او به عنوان متعهد به عنوان یک مشاور اردوگاه به مدت دو و نیم ماه. ما می خواهم او را فرستاده به نیازهای ویژه اردوگاه که در نهایت آماده همه ما برای نقش جدید خود به عنوان مشاور در آموزش.

اگر وجود دارد هر گونه پوشش نقره ای در این بیماری همه گیر است که پسر ما خواهد آمد از آن با تجربه کاری است که کمک خواهد کرد که او در طول زندگی اش. او را به حرکت به موقعیت های اجتماعی استفاده می شود که او را بسیار اضطراب و نا امیدی با سهولت بیشتر. او را به دست آوردن تجربه رهبری است که کمک خواهد کرد که او به عنوان انتقال این سال تحصیلی را به یک دانشجوی سال اول در مدرسه بالا است. که مسئول دیگران (به غیر از او چهار ساله و خواهر) را به او اعتماد به نفس دانستن که او شنیده است حتی اگر همیشه گوش به.

این است که تنها در هفته شماره یک برای او و من فقط می خواهم شروع به نفس کشیدن کمی آسان تر است. و سپس یاد گرفتم در مورد الیاس McClain هستم و دوباره نگران. من نگران من سیاه پسر است که اسپرگر رنج می برد. این تابستان که امیدوارم هرگز تکرار با نگرانی برای ما سیاه و پسران برای ما سلامت روانی و جسمانی.

من می دانم تابستان هرگز همان خواهد بود یا همان نگاه برای پسر من بعد از تجربه خود را به عنوان یک اردوگاه مشاور در آموزش. اما آن را هرگز همان نگاه به صورت پدر و مادر خود را یا — همه ما برای همیشه لطفا برای تغییر به این دلیل خاص اردوگاه تابستانی را تجربه COVID-19 و سیاه زندگی مهم جنبش است.