من نمی توانم برنامه ریزی و ممکن است که سخت ترین بخشی از COVID-19

من شوهر و پدر و مادر می خواهید ما را برای بازدید می آیند آنها را زمانی که مدرسه خود را پس از اتمام. من بیش از حد وحشت زده به رانندگی تا ساحل, دلیل بیماری همه گیر. پس از آن قصد ندارم به اتفاق می افتد و آنها در حال رفتن به بسیار ناراحت زمانی که آن را نمی کند. اما آنچه که در این تابستان — Nags سر بازگشایی و نمی خواهد آن را احتمالا همه راست برای رفتن به خصوص اگر ما متوقف نمی در حالت استراحت متوقف می شود? فراتر از آن چه در مورد مدرسه و سال آینده: آیا شوهر من بود تدریس در یک آجر و ملات ساختمان ؟ هر روز ؟ پاره وقت? آیا آنها حکم است که دانش آموزان خود را ماسک می پوشند? این است که سخت ترین بخشی از COVID-19 برای من. من می توانم هر چیزی برنامه ریزی. من نمی دانم چه خواهد شد اتفاق می افتد در ماه آینده در فصل آینده و یا حتی در سال آینده.

من نمی توانم برنامه ریزی تعطیلات ما

من می خواهم بگویم که بچه های من, بله, ما در حال رفتن به پارک دولت این تابستان. اما من نمی تواند برنامه ریزی برای آن است. من نمی دانم اگر مردم خواهد بود تمرین مناسب اجتماعی فاصله در منطقه من (آنها به نظر نمی رسد). من نمی دانم اگر این پارک خود را خواهد شد بیش از حد شلوغ و ما نمی خواهیم برای دیدار با unmasked مردم huffing و تنومند خود را در راه کوه. من نمی توانم برنامه ساده مراجعه به پارک در سراسر شهر به رها کردن ما قایق در این دریاچه به خاطر ترس از آشکار jackasses در قایق فرود — فراموش نکنید که برنامه ریزی یک سفر در سراسر کشور.

من نمی توانم برنامه ریزی برای تعطیلات ساحل. ما همیشه به یک سفر به ساحل در تابستان و تا کنون این خانه به نظر می رسد مانند آن را باز کنید. قوانین من در مانده اند به طور کامل جدا شده و به بقیه خانواده, بنابراین ما می تواند امن به گرد هم می آیند. اما من می توانید اعتماد است که هر کس می رعایت پروتکل های مناسب در هنگام رانندگی: don't touch ایستگاه گاز دستگیره استفاده نکنید دستشویی? من نمی توانم برنامه ریزی برای هر کس دیگری پروتکل های ایمنی و این ایده که هر کس ممکن است یا ممکن است نه رعایت آنها باعث می شود سر من منفجر شود. COVID-19 تمایل به اطلاعات بیشتر متمرکز در دستشویی مناطق می گوید: یک مطالعه منتشر شده در طبیعت و بنابراین من نمی تواند راحت رفتن به کنار دستشویی تا کنون.

من نمی دانم که مردم با من موافق خواهد بود, مهم نیست که چقدر علم من آنها را نشان می دهد. بنابراین من نمی توانم برنامه ریزی است که ما را به ساحل بروید. من نمی گذراندن ماه در انزوا تنها به قرارداد COVID-19 چرا که ما فقط به حال برای رفتن به goddamn ساحل.

من نمی توانم پاسخ سوال ساده

پسرم می پرسد که او قادر خواهید بود برای دیدن دوستان خود را دوباره و من باید به خودم از خنده در چهره اش. من نمی توانم برنامه ریزی برای آن است. "یک روز" بهترین جواب من می تواند به او بدهد. چون ما homeschool من می توانید تصمیم بگیرید زمانی که آنها در تعامل با دیگر بچه ها دوباره. و در این نقطه ... من نمی تواند برای آن برنامه ریزی. من نمی دانم اگر آن را به شما اتفاق می افتد در اطراف ماه اوت است. من نمی دانم اگر آن را در ماه سپتامبر رخ دهد. من نمی دانم اگر آنها می شود مجاز به دیدن کودکان دیگر در حالی که آنها با پوشیدن یک ماسک و یا اگر آنها اجازه داده شود در تمام بازی با بچه های دیگر تا زمانی که یک واکسن در محل (به خاطر بچه ها نمی شناخته شده خود را برای پایبندی به قوانین). جهنم, من نمی دانم اگر ما را به هدف تا زمانی که یک واکسن در دسترس است.

من نمی توانم برنامه goddamn لباس هالووین, چون من نمی دانم اگر من هالووین-وسواس در کودکان قادر خواهد بود برای رفتن ترفند و یا درمان است. آنچه که مردم در حال رفتن به انجام این کار در شرایط اجتماعی فاصله — بازی شیر یا خط آب نبات از سراسر چمن ؟ آیا ماسک هالووین تعداد به عنوان "واقعی" ماسک? شاید من می تواند برنامه ریزی به لباس همه آنها را به عنوان پرسنل پزشکی.

من نمی توانم برنامه ریزی برای هر گونه احتمالات و یا احتمالاتی. من نمی دانم که در آن ما صرف کریسمس — و من در قوانین هنوز هدیه کریسمس برای ما از سال گذشته است. من نمی دانم وقتی که من قادر خواهید بود برای دیدار پدر بزرگ من که من را دیده اند در یک سال و نیم. او در خانه سالمندان است. من نمی توانم طرح صادقانه است که من تا کنون قادر به دیدن پدر بزرگ من دوباره. من نمی توانم باور کنم که من نوشتن این, اما این درست است: من نمی توانم برنامه ریزی زمان که او در خانه سالمندان را همیشه باز دوباره تا یک واکسن هست و ما هیچ ایده که اتفاق می افتد.

و من نمی توانم برنامه است که اگر هر یک از ما قدیمی تر از بستگان عبور خواهیم حضور در مراسم تشییع جنازه. من و همسرم هر دو از یک پدر. هر دو بسیار بیمار است. ما زنده دانستن است که ما به احتمال زیاد دیده می شود آنها را برای آخرین بار و این که اگر آنها عبور ما نمی خواهد شرکت در مراسم تشییع جنازه.

حتی هر روز کارهای عملی دوری کردن از من

من نمی توانم برنامه ریزی در یک زمان برای به دست آوردن توله سگ spayed. آن را به اتفاق می افتد; ما می دانیم که آن را به اتفاق می افتد; ما به تماس با دامپزشک و یک معامله است و ما موضوع را به هوی و هوس خود را. من می توانید تماس بگیرید و یک قرار ملاقات مناسب — به ویژه هنگامی که من می توانید آنها را بر روی تلفن لعنتی چرا که آنها هرگز در دفتر. من باید تماس بگیرید و صبر کنید روز آنها را به بازگشت به پیام من.

من نمی توانم برنامه ریزی منظم قرار ملاقات دکتر. بچه ها من' پزشک ارسال خواهد شد ADHD اسکریپت و انجام telehealth; من پزشک مراقبت های اولیه اصرار داشت من را نشان می دهد چهره من در دفتر خود را در وسط یک بیماری همه گیر زمانی که آنها نمی نیاز به ماسک از بیماران — هر چند آنها ارائه telehealth برای "خطر بالا" بیماران. "شما در معرض همان چیزی که زمانی که شما رفتن به ایستگاه های گاز و یا Bi-Lo و من می توانم به شما اطمینان دهم ما استریل خیلی بهتر از Bi-Lo می کند" انتصاب میز snarked در من. من گذاشت و بی درنگ انحطاط را به یک حمله وحشت.

کتاب تاریخ من است, خالی, خالی خالی است. آنچه به طور معمول خواهد بود پر از playdates و تعطیلات و یادداشت در مورد مدرسه شروع خرما خالی است. آن را خالی باقی خواهد ماند برای آینده قابل پیش بینی با هیچ پایان تاریخ در چشم و بدون اطلاع از زمانی که هر یک از ما در فعالیت های معمول احساس امنیت یا خوب. و این سخت ترین بخشی از COVID-19. فکرش را نمی کنم که جدا شده واقعا. من از ذهن نیست که در خانه با بچه ها. اما من نمی توانم برنامه ریزی هر چیزی. من نمی دانم آنچه من انجام می شود که.

مانند Tom Petty می گوید: انتظار این است که سخت ترین قسمت است.