کار من به عنوان یک دیپلمات و کارمند دولتی بین‌المللی مرا مجبور کرد که سال‌های زیادی را دور از خانه بگذرانم. من خوش شانس بودم که فرصت سفر به جهان و ملاقات با فرهنگ ها و مردمان بسیاری را داشتم.
شاید یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که آموخته‌ام و بینش و تفکر من را شکل داده این است که برخلاف تصور رایج، ما یک خانواده انسانی هستیم. امید و ترس ما یکی است. شادی و غم ما یکی است. ارزش‌های اصلی ما یعنی عدالت، برابری و همبستگی، صرف‌نظر از مذهب، قومیت، زبان یا رنگ متفاوت نیست.
همه جا از مردم در مورد ترس ها و آرزوهایشان بپرسید، به جز چند تفاوت کوچک، پاسخ آنها یکسان خواهد بود. اگر این حقیقت ساده اما عمیق واقعاً پذیرفته می شد، شاهد چنین خشونت، آزار، بدبختی و تراژدی بی پایان نبودیم. به عبارت دیگر، اگر بفهمیم که برابری، عدالت و همبستگی راه نجات ماست، جهان جای دیگری خواهد بود، چه در روابط بین ملت‌ها و چه بین ملت‌ها در همه جا و یا در هر کشوری.
علل عرب در ترجمه گم می شود
وقتی به تأثیر فقدان برابری، عدالت و همبستگی بر اهداف عربی خود، از جمله بی عدالتی مردم فلسطین و تهدید ناشی از برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل نگاه می‌کنم، اغلب به این فکر می‌کنم که آیا نگرش جهان به مشکلات منطقه‌ای ما خواهد بود. اگر مفهوم ما از امنیت ملی مبتنی بر مصالح عمومی باشد و تابع هوس شخصی نباشد، متفاوت است.
همچنین نمی‌دانم اگر روابط ما دائمی بود و تغییر فصلی نمی‌کرد، جامعه بین‌المللی نسبت به نگرانی‌های مشروع ما واکنش متفاوتی نشان می‌داد - اگر آنچه در ملاء عام گفتیم همان چیزی بود که پشت درهای بسته انجام دادیم، اگر مردم ما خودشان را می‌دیدند. به عنوان منبع قدرت، نه مسئولیتی که باید به دوش کشیده شود، و اگر بفهمیم که اکثر اختلافات به آشتی ختم می شود، به این معنی است که هر چقدر هم که دشمنی شدید باشد، نباید پل های خود را بسوزانیم.
همچنین نمی دانم اگر تصمیمات ما بر اساس ارزیابی دقیق منافع مشترک و سیاست امنیت ملی ما بود که توانایی های قدرت نرم و سخت ما و اهمیت زمان در تصمیم گیری های استراتژیک را در نظر می گرفت، آیا اوضاع تغییر می کرد؟
اگر می خواهیم دنیا از ما مراقبت کند، باید مراقب دنیا باشیم. در مورد بسیاری از مسائل جهانی، از جمله مسابقه تسلیحات هسته ای، تغییرات آب و هوایی، انقلاب تکنولوژیک و حقوق زنان، ما در بحث جاری شرکت کننده فعال نیستیم، مگر اینکه باور داشته باشیم که مستقیماً بر ما تأثیر می گذارد. و حتی زمانی که ما شرکت می کنیم، اغلب از یک دیدگاه محدود منطقه ای و به زبانی است که بقیه جهان آن را نمی فهمد.
اهمیت برابری و عدالت
اگر به همه قیام های اعراب در دهه اخیر نگاه کنیم، درخواهیم یافت که دستیابی به برابری و عدالت موتور همه آن شورش هایی است که در آن نظام هیچ ابزار دیگری برای دستیابی به تغییر را تحمل نمی کند. علیرغم تلاش های مستمر در منطقه برای نشان دادن بهار عربی به عنوان یک توطئه و منادی هرج و مرج، من شک ندارم که تا زمانی که علل ریشه ای از بین نرود، به این یا آن شکل بازخواهد گشت. نمونه های فعلی تونس و سودان هستند
اهمیت برابری که توسط قیام های اعراب به طرق مختلف بیان شده است را می توان به صورت زیر خلاصه کرد: همه ما در «تعلق به وطن» برابر هستیم، که به ما حق شریک در اداره آن را می دهد. اصل عدالت باید رعایت شود و حقوق هر انسان بدون تبعیض رعایت شود.
مشارکت در حکومت داری به معنای سیستم حکومت داری خوب است که برابری، کثرت گرایی، شفافیت، پاسخگویی، چرخش قدرت، قوه قضائیه مستقل، جامعه مدنی باثبات و رسانه های آزاد را تضمین می کند. دموکراسی یک سیستم کامل نیست، اما بهترین چیزی است که دنیای مدرن ما برای رسیدن به کرامت انسانی ابداع کرده است.
نظام دموکراتیک به هیچ وجه محدود به صندوق رأی نیست. این یک پارادایم کل نگر است که مبتنی بر نهادها است، نه افراد. این امر مستلزم افزایش آگاهی جامعه مدنی از فرهنگ دموکراسی و تثبیت شیوه های آن است. با این حال، مهمتر از همه، به یک اجماع واقعی در مورد یک قرارداد اجتماعی نیاز دارد که آزادی، برابری و کرامت را برای همه تضمین کند.
دموکراسی همیشه کاری در حال پیشرفت خواهد بود که باید با تجربه محلی تطبیق داده شود. مدل‌های مختلفی برای اجرای آن وجود دارد، اما هنوز معیارهای حداقلی برای آنچه می‌توان «نظام دموکراتیک» نامید، به‌ویژه آزادی بیان و عقیده، تضمین‌های اعمال حقوق مدنی و سیاسی، از جمله ایجاد احزاب و مستقل وجود دارد. اتحادیه ها و انجمن ها
هنگامی که سعی می کنیم دموکراسی را در منطقه خود شبیه سازی کنیم، اغلب قبل از ایجاد چارچوب و نهادهای لازم که آزادی، عدالت و نمایندگی واقعی آنها را تضمین می کند، به پای صندوق های رأی می پریم. ما معمولاً مهر فرهنگ «منحصر به فرد» خود را بر دموکراسی خود می زنیم، که به معنای درهم شکستن هر مخالفی است.
با انجام این کار، در نهایت خودمان را فریب می دهیم، اما نه دنیا را. تلقی کردن اختلاف عقاید به عنوان یک "تهدید" و مخالفان به عنوان "دشمن" که باید با انتقام از بین برود، یک بازی مجموع صفر است که در آن همه شکست می‌خورند. "نبرد" ایده ها راهی برای تشویق خلاقیت و پیشرفت است. بینایی های مختلف مهم و سالم هستند.
درک حاکمیت قانون
و عدالت چطور؟ این باید به عنوان قواعد انتزاعی که توسط یک قانونگذار منتخب آزاد صادر شده و بدون استثنا برای همه اعمال می شود درک شود. قوانین باید در عدالت استوار باشد نه ابزاری در خدمت قدرت. تجربه اکثر کشورهای عربی نشان می دهد که هنوز راه درازی تا رسیدن به «حکومت قانون» که عموماً پذیرفته شده و تعریف شده است، در پیش داریم.
با توجه به احترام به حقوق بشر، ما هنوز پیوند همزیستی بین آزادی و کرامت انسانی را نمی بینیم. ما همچنین باید درک کنیم که توانمندسازی افراد در قلب امنیت، ثبات و پیشرفت است.
باید بپذیریم که حقوق سیاسی، مدنی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مندرج در کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر جهانی، غیرقابل تقسیم و غیرقابل مذاکره است. ما همچنین باید بپذیریم که هیچ منطقه‌ای «منحصر به فرد» نیست و حقوق بشر نباید به عنوان ابزاری برای معامله در ژئوپلیتیک مورد استفاده قرار گیرد. حقوق بشر حق هر انسانی است.
اینها برخی از مفاهیم اصلی هستند که در بسیاری از بخش‌های جهان عرب ما در حال افول هستند، اگرچه کلید «رنسانس» ما هستند. پیوند بین حکمرانی خوب و پیشرفت، خطاناپذیر است.
برخی از حقایق اساسی وجود دارد که اگر بخواهیم زندگی خود را بهبود ببخشیم باید آنها را بپذیریم: هیچ کس حقیقت نهایی را ندارد. حرمت زندگی مطلق است; همه انسانها از حقوق مساوی برخوردارند. حقوق بشر غیرقابل انکار است. علم کلید پیشرفت است. فقر نوعی خشونت است. شفقت و بردباری جوهر انسانیت است. و در نهایت هیچ جایگزینی برای زندگی مشترک وجود ندارد.
همکاری بین المللی الزامی است
این ارزش ها و حقایق اساسی باید قطب نمای ما در خانه و همچنین در تعاملات ما با بقیه جهان باشد. این به معنای گرد هم آمدن برای مقابله با چالش‌های جهانی، از جمله تغییرات آب و هوایی، سلاح‌های کشتار جمعی، تروریسم، بیماری‌های همه‌گیر، جنایت سازمان‌یافته و امنیت سایبری است. همکاری در دنیای جهانی شده به همان اندازه که یک ضرورت اخلاقی است، یک ضرورت عملی است، زیرا هیچ کشوری، هر چقدر هم که قدرتمند باشد، نمی تواند به تنهایی با این خطرات مقابله کند.
حیف است که غالباً گفتار ما با عمل ما مطابقت ندارد. به عنوان مثال، همه از بحران اقلیمی آگاه هستند، اما تعداد بسیار کمی مایل به انجام آنچه لازم است برای مقابله با آن هستند. همه در مورد خطر یک بیماری همه گیر هشدار می دهند، اما در عین حال ما شاهد ناسیونالیسم سمی و تبعیض آشکار در تولید و توزیع واکسن هستیم.
تا زمانی که تفکر جمعی خود را اصلاح نکنیم و اصلاحات اساسی در نظام بین‌الملل انجام ندهیم تا منصفانه‌تر و منصفانه‌تر باشد، می‌ترسم به راهی که می‌تواند منجر به خودباختگی ما شود، ادامه دهیم.
نسخه ای از این مقاله ابتدا به زبان عربی در وب سایت الجزیره مبشر منتشر شد.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده موضع تحریریه الجزیره نیست.
[ad_2]
مقالات مشابه
- اوباما سناتور می گوید کسانی که مخالف مدارس بازگشایی می توانید 'بوسه من یک**'
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- مرزوکی رئیس جمهور سابق تونس غیابی به ۴ سال حبس محکوم شد اخبار زندان
- کسب درآمد 398 دلاری/ روز استفاده از بلاکچین
- چه باید بکنید اگر بچه خود را وحشت زده از آتش بازی
- ذغال اکتیو فعال
- 8 *تقریبا* غیر قابل خراب کردن اسباب بازی سگ که ایستاده تا حتی سخت ترین Teefs
- جف بزوس جدید $172 میلیارد ارزش خالص را شکست و رکورد خود را برای جهان ثروتمندترین فرد