چگونه فقرا در بنگلادش هزینه آسیب های آب و هوایی را می پردازند اخبار بحران آب و هوا
هنگامی که طوفان جاس در ماه مه به خانه او در جنوب غربی بنگلادش رسید و آن را ویران کرد و مقدار کمی پول را که در سیل پس انداز کرده بود از بین برد، آمینه بیگم گزینه های کمی داشت.
تلاش‌ها برای بهبودی از چهار طوفان قبلی از سال 2009، منابع او را تمام کرده است و مرگ همسرش در پنج سال پیش، بار مراقبت از دو فرزندشان را به تنهایی بر عهده گرفت.
بنابراین بیگم تنها گزینه موجود را انتخاب کرد: او گوشواره های طلای عروسی خود، آخرین اشیای قیمتی خود را به قیمت 5000 بنگلادش (58 دلار) فروخت و با فرزندانش به نوتون بازار، زاغه ای در Khulna، نزدیک ترین شهر بزرگ نقل مکان کرد.
او در کوچه های باریک محله جدیدش ایستاده بود، جایی که بوی تند غذای گندیده هوا را پر می کند و پشه ها شبانه ساکنان را عذاب می دهند، گفت: «چیزی ندارم.
او اکنون به عنوان کارگر روزمزد در شهر روزانه حدود 400 دلار (4.70 دلار) درآمد دارد که بیشتر آن برای پرداخت هزینه اتاق های کوچکی که اجاره می کند می رود. او گفت که دیگر پس انداز ندارد.
به گفته محققان، با افزایش بلایا و خسارات ناشی از تغییرات آب و هوایی در سراسر جهان، فقیرترین افراد جهان که کمتر توانایی پرداخت آن را دارند، بیشتر هزینه ها را می پردازند و آنها را به طور موثر به "تامین مالی خاموش" خسارات ناشی از تغییرات اقلیمی و تلاش های سازگاری تبدیل می کند.
پل استیل، اقتصاددان ارشد موسسه بین المللی محیط زیست و توسعه مستقر در لندن (IIED) گفت: این واقعیتی است که هنوز در سطح بین المللی به رسمیت شناخته نشده است.
او گفت که فقرا در کشورهایی مانند بنگلادش با "وضعیت غیرممکن" در تلاش برای پرداخت خساراتی روبرو هستند که آنها و سایرین در کشورهای فقیر - که بیشتر آنها سهم کوچکی در تغییرات آب و هوایی داشته اند - ایجاد نکرده اند.
بر اساس مطالعه IIED، برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) و یک دانشگاه بریتانیا، به طور کلی، برآورد می شود که خانواده های روستایی در بنگلادش 158 میلیارد دلار (تقریبا 2 میلیارد دلار) در سال برای تعمیر یا تلاش برای جلوگیری از آسیب های آب و هوایی هزینه کنند. .
به گفته محققان، این دو برابر مبلغی است که دولت این کشور که صندوق ملی آب و هوای خود را دارد، و 12 برابر بیشتر از مبلغی است که بنگلادش از اهداکنندگان بین المللی دریافت می کند.
مامونور رشید، متخصص تغییرات اقلیمی در دفتر برنامه توسعه ملل متحد در بنگلادش، گفت که این هزینه‌ها پول را از تلاش خانواده‌ها برای بهبود زندگی خود منحرف می‌کند و فقرا را به طور فزاینده‌ای گرفتار می‌کند.
«بسیاری از مردم بنگلادش که تحت تاثیر شرایط آب و هوایی قرار دارند در تلاش هستند تا خود را با تغییرات آب و هوایی وفق دهند. او گفت: «این جریان مالی حاصل از تلاش‌های توسعه‌ای خودشان برای مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی به‌عنوان تأمین مالی آب‌وهوا به رسمیت شناخته نمی‌شود.
او افزود که چنین جریان‌های نقدی به سختی منحصر به بنگلادش است، و نشان می‌دهد که کل هزینه‌های جهانی خانواده‌ها برای تغییرات آب و هوایی و خسارات تقریباً مطمئناً از هزینه‌های ملی و بین‌المللی جلوتر است.
او گفت که این جریان پول خصوصی باید در محاسبات مالی جهانی آب و هوا در نظر گرفته شود، و خاطرنشان کرد که شکست کشورهای ثروتمند با انتشار گازهای گلخانه ای بالا در کمک به فقیرترها برای مقابله مالی با عواقب آن، تأثیر زیادی بر همه چیز از امنیت جهانی تا جهان خواهد داشت. سلامت سیاره
مردی حمام می کند در حالی که یک زن در خارج از خانه سیل زده اش در پراتاپ ناگار، شمناگر، ساتیرا، بنگلادش کارهای خانه را انجام می دهد. [File: Mahmud Hossain Opu/AP]در سال 2009، کشورهای ثروتمند موافقت کردند که تا سال 2020 سالانه 100 میلیارد دلار جمع آوری کنند تا به کشورهای فقیرتر کمک کنند تا رشد کنند و خود را با اثرات تغییرات آب و هوایی سازگار کنند.
اما پس از ناکامی در دستیابی به این هدف، دولت ها قبل از مذاکرات آب و هوایی COP26 سازمان ملل در گلاسکو اذعان کردند که این وعده تا سال 2023 محقق نخواهد شد - اگرچه آنها قول دادند که تاخیر را جبران کنند.
آنتونیو گوترش، رئیس سازمان ملل متحد، خواستار آن شده است که نیمی از هزینه های آب و هوایی صرف تلاش های سازگاری شود، در حالی که تنها 27 درصد بودجه عمومی برای تغییرات آب و هوایی در سال 2019 بود.
ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای توسعه یافته نیز تاکنون با تلاش‌ها برای ایجاد بودجه جداگانه برای کمک به کشورهای فقیر برای مقابله با «تلفات و آسیب‌های» فزاینده تغییرات آب و هوایی مخالفت کرده‌اند.
پیمان آب و هوای گلاسکو که در ماه گذشته مورد توافق قرار گرفت، به ویژه در ایجاد یک صندوق خسارت جدید که کشورهای آسیب پذیر در اجلاس خواستار آن بودند، شکست خورد.
محققان IIED گفتند که این باعث شده است که افراد فقیر آسیب پذیر از افزایش تلفات آب و هوایی در جوامع و کشورهای خود آگاه شوند.
در بنگلادش، جایی که آنها 1320 خانوار سیل زده را مورد بررسی قرار دادند، دریافتند که برای مثال، نزدیک به یک سوم برای بالا بردن کف خانه هایشان پول پرداخت کرده اند، در حالی که دیگران برای محافظت بهتر از حیوانات یا اقدامات دیگر سرمایه گذاری کرده اند.
آنها گفتند که مخارج بیشترین ضربه را به خانه های تحت سرپرستی زنان وارد می کند، زیرا اعضای زن درصد بیشتری از درآمد خود را صرف مردانی می کنند که سعی می کنند از خانواده و دارایی خود محافظت کنند.
این مطالعه نشان داد که زنان نیز بیشتر از مردان برای سازگاری با خطرات فزاینده تلاش می کنند.
اما برای بسیاری، انگیزه سازگاری، مقاومت در برابر سیل‌ها، طوفان‌ها و دیگر اثرات تغییرات آب و هوایی نیست.
مومنا بانو از چیلماری، یک منطقه سیل‌خیز در شمال بنگلادش، خانه‌اش را دید که توسط سیل‌های موسمی اولیه در ماه می از بین رفت.
از آنجایی که شوهرش قبلاً برای یافتن کار به داکا نقل مکان کرده بود - و سپس او را برای زنی دیگر در آنجا رها کرد - چاره‌ای جز این نداشت که دو گاو خود را بفروشد تا غذا بخرد و یک گاو موقت بسازد. خانه‌ای در جاده‌ای مرتفع در چیلماری.
امروز او بدون هیچ پس انداز یا دارایی در آنجا می ماند تا زندگی خود را دوباره شروع کند.
سلیمول هوک، مدیر مرکز بین المللی تغییر اقلیم و توسعه در داکا، گفت که فقرا به پرداخت هزینه تغییرات آب و هوایی ادامه خواهند داد مگر اینکه کمک دریافت کنند.
وی تاکید کرد: «دولت‌های ملی و جامعه جهانی باید بهتر از آنها حمایت کنند.
[ad_2]